ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

 

Με αφορμή τις δηλώσεις της Σίας Αναγνωστοπούλου για την απλοποίηση της διαδικασίας απαλλαγής από τα Θρησκευτικά υπήρξε η αντίδραση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου. Με δηλώσεις του από το Σιδηρόκαστρο ο Ιερώνυμος τόνισε ότι αυτές οι απόψεις “Δεν είναι του Υπουργείου αλλά κάποιας κυρίας που έχει ορισμένες ιδέες στο μυαλό της”.

Ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος επισήμανε ότι αρμόδιο για τέτοια θέματα είναι το Σύνταγμα: “Πρέπει οι Έλληνες επιτέλους να σοβαρευτούμε και να μην ακούμε τις ανοησίες του ενός και τους άλλου. Το Σύνταγμα κανονίζει ποια είναι η πορεία αυτού του κράτους και λέει το Σύνταγμα ότι η παιδεία μας πρέπει να είναι εθνική, χριστιανική, ελληνοχριστιανική παιδεία. Δεν μπορεί ο καθένας να λέει ότι θέλει. Αν θέλουμε να τα αλλάξουμε αυτά τα πράγματα, θα αλλάξει το Σύνταγμα. Αλλά στο Σύνταγμα δεν αλλάζει μια λέξη, θα περάσει πρώτα από τις καρδιές μας και τις καρδιές των Ελλήνων. Αν δεν θέλουν παπάδες, αρχιερείς, αν δεν θέλουν θρησκευτικά, αν δεν θέλουν όλο αυτόν το πολιτισμό που έχουμε, την ιστορία μας κλπ. Οι Έλληνες λοιπόν θα αποφασίσουν και αν το αποφασίζουν στην αλλαγή του Συντάγματος, τότε τα κουβεντιάζουμε πάλι”.

Ο Αρχιεπίσκοπος είπε όλη την αλήθεια μέσα σε λίγες λέξεις και μπήκε στα βαθιά κατευθείαν με την αναφορά στο Σύνταγμα. Είναι αλήθεια ότι ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας μπορεί να προκύψει μόνο μέσω της αλλαγής του Συντάγματος. Όπως έχω εξηγήσει αναλυτικά σε παλαιότερο κείμενο η Ελλάδα είναι μία από τις ελάχιστες χώρες του πλανήτη που δεν έχουν προχωρήσει στο διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας. Το γιατί είναι προφανές από τέτοιες δηλώσεις που στάζουν αυτοπεποίθηση και σιγουριά για την αιώνια παντοκρατορία της ελληνικής εκκλησίας. Το δυσάρεστο, για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, είναι ότι αυτές οι δηλώσεις φανερώνουν και τις ρίζες της αθάνατης ελληνικής βλακείας.

“Το Σύνταγμα κανονίζει ποια είναι η πορεία αυτού του κράτους και λέει το Σύνταγμα ότι η παιδεία μας πρέπει να είναι εθνική, χριστιανική, ελληνοχριστιανική παιδεία. Δεν μπορεί ο καθένας να λέει ότι θέλει.” Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 2015, βιώνουμε εδώ και χρόνια την παγκοσμιοποίηση με όλα τα καλά και τα στραβά της, έχουμε φίλους από κάθε μεριά του πλανήτη, έχουν αλλάξει τα σύνορα της γεωγραφικής περιοχής που συνορεύει με την Ελλάδα δεκάδες φορές μέσα σε λίγα χρόνια και ένας παπάς ερμηνεύει ότι η παιδεία της χώρας πρέπει να είναι εθνική, χριστιανική και ελληνοχριστιανική. Τι μέλλον μπορεί να έχει μία χώρα που καλλιεργεί τέτοιου είδους παιδεία; Κανένα απολύτως.

Αντί να δημιουργήσουμε σταδιακά, με προσοχή και υπομονή, μία παιδεία με βασικό πυρήνα την κριτική σκέψη και την δημιουργία σκεπτόμενων ανθρώπων, το σιχαμένο παπαδαριό επιβάλλει μία εθνική(;), χριστιανική(;;) και ελληνοχριστιανική(;;;) παιδεία! Δηλαδή τι πάει να πει ελληνοχριστιανική παιδεία; Θα μάθουμε για τα εγκλήματα του “Μέγα” Θεοδόσιου και τις μαζικές σφαγές που έκανε για να επιβάλλει το χριστιανισμό στο ελληνικό έδαφος; Ή μήπως θα συνεχιστεί αυτή η φαρσοκωμωδία που έρχεται από τα χρόνια της πανηλίθιας χούντας και θέλει τον Αβραάμ να πίνει κρασιά μαζί με τον Αριστοτέλη, δηλαδή να ταιριάξουν με το ζόρι δύο τελείως διαφορετικές κουλτούρες σε μία;

Ο ξεριζωμός του “εκκλησιαστικού πολιτισμού” από την καθημερινότητα μας είναι ανάγκη να ξεκινήσει εδώ και τώρα. Ήδη, έχουμε αργήσει μερικές εκατοντάδες χρόνια. Η λύση είναι απλή: Οφείλουμε να ξεκινήσουμε την έναρξη ενός δημόσιου διαλόγου που θα μετουσιωθεί τάχιστα σε δράσεις. Αυτός ο διάλογος αλλά και αυτές οι δράσεις θα τελειώσουν μόνο όταν καταφέρουμε να στείλουμε τους ελληνοχριστιανούς στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, από όπου θα τους ανασύρουμε μόνο και μόνο για να τους χρησιμοποιούμε σαν αρνητικό παράδειγμα ηλιθιότητας, συντήρησης και πνευματικού σκοταδισμού.