Με αφορμή την πλήρη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ΠΑΣΟΚ, κάτι αναμενόμενο για πολύ υποψιασμένο κόσμο, αναδημοσιεύω κείμενο απο τις 5/9/2014 που εξηγεί γιατί ο ΠΑΣΟΚισμός ζει και βασιλεύει στην Ελλάδα παρόλο που το ΠΑΣΟΚ έχει πεθάνει.
Το ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα δεν υφίσταται αφού είναι ένα πτώμα που εδώ και 2-3 χρόνια έχει πάει να συναντήσει τον ιδρυτή του στον τάφο. Το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει για να βγάλουμε κάποια βασικά συμπεράσματα είναι το εξής: "Γιατί παρόλο που διαλύθηκε το ΠΑΣΟΚ, η ΠΑΣΟΚική νοοτροπία ζει και βασιλεύει;" Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα προκύψει μέσα απο τα στοιχεία και μόνο. Τα στοιχεία λένε ότι ένα κόμμα που είχε στις τάξεις του από τον Σημίτη και τον Παπαντωνίου, μέχρι τον ΓΑΠ και τον Πάγκαλο και από τον Τσοζατζόπουλο και τον Τσουκάτο μέχρι τον Παπαθεμελή και τον Αρσένη δεν είχε ποτέ μία ενιαία πολιτική ταυτότητα. Ανέκαθεν η ύπαρξη του ήταν βαθιά ριζωμένη στο "όπου φυσάει ο άνεμος".
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων βολεύτηκαν μέσω του ΠΑΣΟΚ και μετά το έπαιζαν ΠΑΣΟΚικότεροι του ΠΑΣΟΚΕΩΣ. Εκατομμύρια άτομα ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ γιατί θα έκλεινε τις βάσεις των αμερικάνων ή γιατί θα έδιωχνε την Ελλάδα από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, ή γιατί ήταν πιο κοντά στον φτωχό, ή γιατί λεφτά υπάρχουν, ή γιατί λεφτά δεν υπάρχουν και πρέπει να υπογράψουμε το μνημόνιο, ή γιατί το μνημόνιο που υπέγραψε το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν αυτό που έπρεπε και χρειάζεται ένα άλλο ΠΑΣΟΚ για το διορθώσει το αρχικό ΠΑΣΟΚικό μνημόνιο.
Το ΠΑΣΟΚ πάντα πήγαινε με όλους και με όλα. Και κυρίως με την εξουσία, όπως ακριβώς ο Έλληνας. Ο ιδρυτής του ήταν ένας πράγματι ταλαντούχος άνθρωπος που μπήκε 100% στην ψυχολογία του ελληνικού λαού και κατάφερε να τον κάνει ότι θέλει. Γιατί; Μα γιατί φίλε αναγνώστη το ΠΑΣΟΚ είναι η Ελλάδα και ο ΠΑΣΟΚος είναι ο Έλληνας. Το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν είχε σχέση με την Αριστερά, απλά είχε την Αριστερή φρασεολογία την εποχή που έπρεπε. Αν ο Έλληνας ήθελε να φύγει από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, τότε θα ψήφιζε ΚΚΕ. Επειδή όμως ο Έλληνας ήθελε και την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ και στη συνέχεια και το ευρώ και την ευρωζώνη ψήφιζε ΠΑΣΟΚ. Τα πράγματα είναι υπερβολικά απλά.
Ο πολιτικός πρόγονος του ΠΑΣΟΚ ήταν η Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, ένα κόμμα που ήθελε να παρουσιάζεται σαν κεντρώο, ενώ στην ουσία ήταν καραδεξιό. Η μεγαλύτερη (και ίσως η μόνη) επιτυχία στην μακρόχρονη και ταραχώδη πολιτική πορεία του Γ. Παπανδρέου ήταν αναμφίβολα η Διάσκεψη του Λιβάνου, όπου με τις πανίσχυρες πλάτες των Άγγλων κατάφερε να παρουσιάσει σαν εγκληματίες του ποινικού δικαίου την εαμική αντίσταση και στην ουσία να προετοιμάσει επιμελώς τον ερχόμενο εμφύλιο. Τόσο Αριστερός ήταν αυτός ο θρυλικός "Γέρος της Δημοκρατίας", που την εποχή που κάποιοι έδιναν το αίμα τους για να πολεμήσουν την τριπλή κατοχή, αυτός έξυνε με πάθος τα φρύδια του στο Κάιρο και έψαχνε τρόπους για να εξοντώσει την ψυχή της αντίστασης.
Στο υπέροχο βιβλίο του Dominique Eudes "Οι Καπετάνιοι" περιγράφεται η πιο ΠΑΣΟΚική συμπεριφορά όλων των εποχών, προτού καν ιδρυθεί το ΠΑΣΟΚ, στη σελίδα 89: Γ. Παπανδρέου "- Χάθηκαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. έγραψα ένα βιβλίο για τη Δημοκρατία και το σοσιαλισμό, αλλά δεν νιώθω ικανοποιημένος, έχω ανάγκη να δημιουργήσω κάτι πιο αληθινό. - Μα κύριε πρόεδρε, του απαντά ο Τζίμας, ακούσατε τι σας είπε ο συνταγματάρχης Σαράφης. Υπάρχει το βουνό. Να που βρίσκεται η δημιουργία. Ο Παπανδρέου, πολύ εντυπωσιασμένος ακόμη από τη διήγηση του Σαράφη, απαντά ενώ τους οδηγεί στο αυτοκίνητο: - Πηγαίνετε, θα σας έρθω".
Αυτή η φράση του Γ. Παπανδρέου είναι απόλυτα ταιριαστή με τη νοοτροπία του μετέπειτα ΠΑΣΟΚου, δηλαδή του Έλληνα. "Πηγαίνετε εσείς να σκοτωθείτε στο βουνό και αν κερδίσετε τους πάντες και τα πάντα θα σας έρθω για να κυβερνήσω. Αλλιώς θα πάω με τον νικητή, γιατί πάνω από όλα είναι το υπέροχο Εγώ μου". Αυτό ήταν το ΠΑΣΟΚ, μαζί με λίγο ζεϊμπέκικο, λίγο μουστάκι, λίγο ζιβάγκο, λίγο Πολυτεχνείο, λίγο πολιτισμό, λίγο Κωστόπουλο, λίγο εκσυγχρονισμό, λίγο συνδικαλισμό και πολλά σκάνδαλα. Άπειρα σκάνδαλα, κομπίνες, απάτες, υπερτιμολογήσεις, μαύρες σακούλες γεμάτες μετρητά, συνεχόμενες επιδοτήσεις, πανάκριβα δημόσια έργα, ρεκόρ μονάδων στο Χρηματιστήριο και τον Σημίτη να μην έχει πάρει χαμπάρι ότι το μισό υπουργικό του συμβούλιο είναι για 25 χρόνια φυλακή ο καθένας.
Το ΠΑΣΟΚ τους χώρεσε όλους. Και τους λίγο παραπάνω χριστιανούς, και τους λίγο πιο φραγκάτους, και τους λίγο πιο απατεώνες, και τους αόριστους αγωνιστές, και τους ψιλικατζήδες που ονειρεύτηκαν ένα σούπερ μάρκετ και κυρίως όλους τους μέτριους μικρομεσαίους κομπλεξικούς βολεψάκηδες, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία στην ελληνική επικράτεια και το μόνο που θέλουν, βρε αδερφέ, είναι να βολευτούν. Που; Στο ελληνικό δημόσιο.
Τώρα λοιπόν, που τα φώτα έχουν χαμηλώσει σε υπερβολικό βαθμό και οι προβολείς της δημοσιότητας έφυγαν μακριά απο το τερατούργημα του Α. Παπανδρέου, ας θυμηθούμε την απαστράπτουσα σοσιαλιστική Μερσεντές του Κίμωνα Κουλούρη να κάνει βόλτες σε φτωχογειτονιές και λαϊκές αγορές για να τσεκάρει τις τιμές στις πιπεριές και τα πορτοκάλια και ας συμφωνήσουμε ότι μπορεί το ΠΑΣΟΚ να πέθανε, αλλά η νοοτροπία του θα ζει όσο υπάρχει Ελλάδα. Αυτούς θέλετε, αυτούς θα έχετε, αυτοί είστε...
No comments:
Post a Comment