Τα άτομα που έχουν κατασταλάξει σε ορισμένες βασικές πολιτικές διαπιστώσεις, γιατί ενδιαφέρονται να μάθουν τι συμβαίνει οικονομικά σε ολόκληρο τον πλανήτη, δεν έπεσαν από τα σύννεφα όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο μεγατόνων των Panama Papers.
Για πολλούς οικονομικούς αναλυτές, είναι η μεγαλύτερη αποκάλυψη οικονομικών σκανδάλων στην ιστορία. Ακόμα και αν αυτό ακούγεται λίγο υπερβολικό, σίγουρα πρόκειται για μια υπόθεση εξοργιστικής φοροδιαφυγής κάποιων πολύ πλούσιων ανθρώπων.
Από τις αρχές της δεκαετία του 1970 ο Παναμάς ήταν η “Ελβετία της Αμερικής”. Στο έδαφος αυτής της μικρής χώρας που ενώνει τη Λατινική με την Κεντρική Αμερική είχαν εγκατασταθεί οι περισσότερες διεθνείς τράπεζες από οποιαδήποτε άλλη χώρα νότια του ποταμού Ρίο Γκράντε. Ο λόγος ήταν απλός: Οι τράπεζες του Παναμά δεν ρωτούσαν τίποτα για την προέλευση των χρημάτων. Τα στοιχεία μας λένε ότι ο παγκόσμιος πλούτος συγκεντρώνεται ολοένα και σε λιγότερα χέρια, δημιουργώντας τεράστιες οικονομικές αντιθέσεις. Σήμερα, η κυριαρχία των πλουσίων είναι πιο προκλητική, κυνική και αλαζονική από ποτέ. Όπου και να κοιτάξεις θα δεις μερικές οικογένειες, συγκεκριμένες πολυεθνικές εταιρείες και πασίγνωστους τραπεζικούς ομίλους να τοποθετούν τους δικούς τους ανθρώπους στα πιο κρίσιμα πόστα για να διασφαλίσουν ότι θα γίνει αυτό που πρέπει σε οικονομικό, εμπορικό και πολιτικό επίπεδο.
Σίγουρα είναι χρήσιμο να μάθουμε ποιοι είναι αυτοί που ήθελαν να κρύψουν τις υπέρογκες, και ίσως αδικαιολόγητες, καταθέσεις τους. Αναμφίβολα, η δικαιοσύνη πρέπει να αναλάβει δράση και να τιμωρήσει αυτούς που εμπλέκονται σε οικονομικά σκάνδαλα και φοροδιαφυγή. Πρέπει να ενημερωθούμε για τους κρυφούς λογαριασμούς, τα υπέρογκα δάνεια και τους διεφθαρμένους πολιτικούς. Ωραία. Και μετά τι; Είναι προφανές ότι η κουβέντα που δεν θέλουν να ανοίξει έχει να κάνει με το ρόλο της διαπλοκής στο σημερινό παντοδύναμο οικονομικό μοντέλο. Οι πιο πλούσιοι άνθρωποι της εποχής μας γνωρίζουν ότι η διαπλοκή είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Η διαπλοκή ανοίγει πόρτες, επιταχύνει τις διαδικασίες, αγοράζει χρόνο, εκβιάζει, τρομοκρατεί, χαρίζει το συγκριτικό πλεονέκτημα και τελικά κερδίζει. Η υπερβολική συσσώρευση του πλούτου, ειδικά αν αυτός ο πλούτος προέρχεται από παράνομες δραστηριότητες, αγαπάει τη διαπλοκή γιατί βαδίζουν στο ίδιο μονοπάτι. Οι διαπλεκόμενοι ορκίζονται ότι δεν κάνουν κάτι παράνομο γιατί γνωρίζουν ότι το σύστημα βασίζεται πάνω στην απάτη.
Στην Ελλάδα, ο θόρυβος που προκλήθηκε μετά την αποκάλυψη των Panama Papers δεν ήταν τόσο εκκωφαντικός, κάτι που ήταν αναμενόμενο αφού οι περισσότεροι Έλληνες νομίζουν ότι όλος ο πλανήτης περιστρέφεται γύρω τους και όλα σχετίζονται με τον υπέροχο ελληνικό πληθυσμό. Αν εξαιρέσουμε ένα γνώριμο από το παρελθόν όνομα (Παπασταύρου) και τις φανταστικές δηλώσεις του αδιαφιλονίκητου εκπροσώπου της ελληνικής βλακείας δεν υπήρξε κάτι σημαντικό. Εξάλλου, οι προβολείς της δημοσιότητας είχαν πέσει ήδη, μετά από εμφανή “αριστερή” κυβερνητική προσπάθεια, πάνω στο ΔΝΤ και την υπερπροσπάθεια που καταβάλει η ελληνική κυβέρνηση για να σταματήσει η παρέμβαση του στα εσωτερικά θέματα (διακοπή για γέλια). Για τους Έλληνες πολιτικούς ο ρόλος του ΔΝΤ είναι μερικές φορές θετικός και άλλες φορές καταστροφικός. Είναι καλό όταν ζητάει κούρεμα του χρέους, αλλά είναι σατανικό όταν ζητάει νέες αιματηρές περικοπές για να κουρευτεί το χρέος.
Για τους Έλληνες πολίτες όμως δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Ούτε για τους πολίτες της Ινδονησίας, της Ουγγαρίας, της Ρουμανίας, της Λετονίας, του Μεξικού, του Ισημερινού και της Αργεντινής που βίωσαν στο πετσί τους τις περιβόητες ανθρωπιστικές παρεμβάσεις του Ταμείου και των διεθνών υπαλλήλων που το απαρτίζουν. Το ΔΝΤ αφήνει πίσω του κοινωνικό χάος, οικονομικά συντρίμμια, χαμηλότερο βιωτικό επίπεδο, κατάργηση των δαπανών για την Υγεία και την Παιδεία, ενώ στην Ουγγαρία ξεπέρασε τον εαυτό του αφού κατάφερε μέχρι και να μειώσει το προσδόκιμο ζωής των Ούγγρων πολιτών! Η εφημερίδα “Το Βήμα” αφιέρωσε μία ολόκληρη σελίδα στις 1/4/2016 για να αναλύσει την υπέρτατη τελειότητα του Ταμείου που από το 1945 μέχρι σήμερα ξοδεύει λεφτά για να σώσει τα απερίσκεπτα κράτη-μέλη που ζητούν την βοήθεια του. Ο συντάκτης του άρθρου-αγιογραφίας ήταν ο κύριος Θάνος Κατσάμπας, πρώην αναπληρωτής εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ και πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Όταν δυσκολεύεσαι να βρεις κάποιον που θα μιλήσει θετικά για το Ταμείο, τότε στρέφεσαι στους ανθρώπους του Ταμείου. Μαγεία.
Το ΔΝΤ μπορεί να είναι ο ορισμός της παγκόσμιας διαπλοκής, αλλά δεν είναι αχάριστο. Επιβραβεύει τα άτομα που διαλέγουν τη σωστή πλευρά και τους πρόθυμους ανθρώπους που βρίσκονται στις κυβερνήσεις που θα δεχτούν αδιαμαρτύρητα τις συμβουλές του. Το ΔΝΤ τρέφεται από τη χορήγηση τεράστιων δανείων σε χρεοκοπημένες χώρες γιατί έτσι διασφαλίζει την πίστη και την υποταγή τους. Τέτοιου είδους δάνεια δεσμεύουν εμάς, τα παιδιά και τα εγγόνια μας και στερούν κάθε αξιόλογη προοπτική οικονομικής ανάκαμψης. Μία ματιά στην ιστορία αρκεί για να καταλάβουμε ότι αυτή η μέθοδος γιγάντωσε τόσο το ΔΝΤ, όσο και την Παγκόσμια Τράπεζα κατά τη δεκαετία του 1960. Συμπέρασμα; Οι κωλοτούμπες της κυβέρνησης δεν πείθουν κανένα και όποιος συνεργάζεται με τέτοιους θεσμούς έχει διαλέξει το στρατόπεδο της διαπλοκής. Και σε αυτό το στρατόπεδο οφείλεις να κάτσεις δίπλα, και όχι απέναντι, από οργανισμούς σαν το ΔΝΤ…
No comments:
Post a Comment