Ξεκίνησε το φετινό EURO και είναι αλήθεια πως το θέαμα που μας έχει προσφέρει είναι κορυφαίας ποιότητας. Μπορεί οι ποδοσφαιριστές να έχουν μέτρια απόδοση, αλλά οι οπαδοί των ομάδων της ενωμένης Ευρώπης δείχνουν ότι η Γηραιά ήπειρος είναι σε φανταστική κατάσταση.
Οι αδιανόητες οικονομικές ανισότητες (που όσο περνάει ο καιρός αυξάνονται), η προκλητική κυριαρχία της Γερμανίας και τα εθνικιστικά μίση δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίζουν απο το μέλλον: Όσο υπάρχουν ομόλογα και παράγωγα και βολικές συνεργασίες που προασπίζουν τα συμφέροντα της Ευρωζώνης όλα πάνε καλά. Το θέμα αυτού του κειμένου δεν είναι το euro. Το euro είναι η αφορμή για να θυμήσω ένα άλλο ποδοσφαιρικό αγώνα που έγινε στις 2/3/2016 στη Θεσσαλονίκη. Ο πρώτος ημιτελικός του Κυπέλλου ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και ΟΣΦΠ στο γήπεδο της Τούμπας.
Τι μας έμεινε απο αυτό τον αγώνα; Οι εξοργιστικές αποφάσεις του διαιτητή και των βοηθών του, οι πολύωρες ταραχές εντός και εκτός γηπέδου ανάμεσα στους μπάτσους και τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, οι αποφάσεις της κυβέρνησης για προσωρινή διακοπή του θεσμού, τα εκατοντάδες άρθρα από τις μαριονέτες των αφεντικών και πολλά λόγια. Η πραγματική είδηση, αυτή που εξήγησε μονομιάς τα πάντα και φανέρωσε την αλήθεια, ήρθε μία μέρα μετά τον αγώνα: Στο ματς είχαν πονταριστεί 13 εκ δολάρια σε στοιχηματικές εταιρίες της Μαλαισίας και της Σιγκαπούρης στη νίκη του ΟΣΦΠ.
Η ελληνική κυβέρνηση πήρε μέτρα για τα επεισόδια. Κατανοητό. Τόνισε ότι πρέπει να καθαρίσει ο βόθρος του ελληνικού ποδοσφαίρου. Λογικό. Φοβήθηκε ότι θα ξυπνήσει η ελληνική κοινωνία με τα αίσχη που βλέπει στα γήπεδα και μετά δεν θα φτάνουν τα ελικόπτερα. Σωστό. Με το μόνο πράγμα που δεν ασχολήθηκαν οι αρμοδιες υπηρεσίες ήταν με εκείνα τα 13 εκ δολάρια. Η απόλυτη σιωπή. Τι και αν όλοι γνωρίζουν ότι money talks, τι και αν ο πιο ασφαλής τρόπος για να βγάλεις συμπεράσματα για τη συμπεριφορά των ανθρώπων τα τελευταία 2 χιλιάδες χρόνια είναι να ακολουθήσεις τις διαδρομές του χρήματος, τι και αν το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να ενημερώσουν τους πολίτες για το αν υπήρχαν Έλληνες που σχετίζονται με τον αθλητισμό και έπαιξαν μεγάλα ποσά στη Μαλαισία και τη Σιγκαπούρη.
Η δικαιοσύνη δεν έχει να κάνει μόνο με δικαστήρια, ποινές και φυλακές. Η δικαιοσύνη έχει να κάνει με την εφαρμογή του δικαίου στην καθημερινότητα μας. Το δίκαιο ήταν να μάθουμε ποιοι ήταν αυτοί που είχαν την φαεινή ιδέα να ποντάρουν τη νίκη του ΟΣΦΠ στις εξωτικές χώρες της Άπω Ανατολής. Ήταν υπαρκτά πρόσωπα, γήινοι, εξωγήινοι, μέντιουμ, νοικοκυρές του Πειραιά, εφοπλιστές, μαφιόζοι, έμποροι κόκας, υδραυλικοί ή περιπτεράδες; Η ενημέρωση και η πληροφόρηση θα ήταν το πιο δίκαιο πράγμα προς τους θεατές, τους τηλεθεατές, τους αθλητές και τους κατοίκους της χώρας. Δεν έγινε όμως και από ότι φαίνεται δεν θα γίνει και στο μελλον.
Σήμερα, 3 μήνες μετά τη διεξαγωγή του αγώνα, κάνενας δημοσιογράφος δεν ασχολείται με τα 13 εκ. Κανένα άρθρο σε πολιτική/οικονομική/αθλητική εφημερίδα δεν μιλάει για τα 13 εκ. Κανένας αρμόδιος υπουργός δεν έχει να δηλώσει κάτι για τα 13 εκ. Καμία ελληνική ποδοσφαιρική ομοσπονδία δεν προβληματίζεται με τα 13 εκ. Αναμενόμενες οι (μη) αντιδράσεις. Υπάρχει ένα ρητό που λέει "όταν τρώμε δεν μιλάμε". Και στην Ελλάδα της κρίσης υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να φάνε και ακόμα περισσότεροι να εξαφανίσουν τα 13 εκ.
No comments:
Post a Comment