ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Εκεί που όλα έδειχναν ότι βιώνουμε την κλασική μιζέρια της εποχής, ήρθαν οι δηλώσεις ενός πρώην μπασκετμπολίστα και νυν προπονητή με αμερικάνικο όνομα και τούρκικο επίθετο να ταράξουν τα νερά.

Υπάρχει μία μερίδα του κόσμου που λέει ότι δεν χρειάζεται να ασχολείσαι με γραφικούς γιατί τους δίνεις αξία. Κατά την άποψη μου, έχει δίκιο. Στην περίπτωση του Στιβ Γιατζόγλου δεν είναι το πρόσωπο που με προτρέπει να γράψω αυτό το κείμενο, αλλά τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί για να αποδείξει ότι είναι πολλοί οι πρόσφυγες που έρχονται στην Ελλάδα, ότι οι Έλληνες ναζί δεν είναι ναζί κτλ.

Τα επιχειρήματα του Γιατζόγλου τα ακούμε καθημερινά στο δρόμο, στις στάσεις των λεωφορείων, στους χώρους εργασίας, στα καφενεία και τα μπαράκια. Όσοι τα χρησιμοποιούν συνήθως ανήκουν στην περιβόητη κατηγορία "δεν είμαι Χρυσή Αυγή, αλλά...". Τα ερωτήματά τους είναι τα εξής:  Αντέχει η Ελλάδα 50-55 χιλιάδες πρόσφυγες πολέμου από τη Συρία; Γιατί έρχονται στην Ελλάδα και μένουν εδώ; Γιατί δεν πάνε στην Τουρκία και στο Λίβανο; Τι θα γίνει με τα παιδιά μας που πάνε στο ίδιο σχολείο με τα παιδιά των προσφύγων; 

Η πιο ταιριαστή φράση που μπορείς να βρεις για να περιγράψεις τέτοια φαινόμενα είναι η εξής: Όσο τα γεγονότα δεν συμβαδίζουν με την άποψή μου, τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα. Δηλαδή μου είναι πολύ εύκολο να αλλάξω τα γεγονότα, αλλά δεν θα αλλάξω την άποψή μου. Την φοβερή και τρομερή αποψάρα μου. Τα επίσημα στοιχεία, και όχι η άποψη του καθενός, λένε κάποια πολύ συγκεκριμένα πραγματάκια: Στο τέλος του 2015 οι πρόσφυγες έχουν εγκατασταθεί σε 169 χώρες και περιοχές. Πρωταθλήτρια χώρα στην υποδοχή προσφύγων είναι η Τουρκία που μέχρι το τέλος του 2015 είχε στο έδαφός της 2.541.352 πρόσφυγες.

Δεύτερο έρχεται το Πακιστάν με 1.561.162 πρόσφυγες και τρίτος ο Λίβανος με 1.070.854. Ο Λίβανος με περίπου 6 εκατομμύρια πληθυσμό έχει πάνω από ένα 1 εκ. πρόσφυγες. Την ίδια ώρα, μας λένε ότι οι 55 χιλιάδες πρόσφυγες στην Ελλάδα των 10-11 εκατομμυρίων κατοίκων είναι υπερβολή! Πριν λίγα χρόνια, μόνο τα χωριά στην περιοχή των Πρεσπών είχαν 10 χιλιάδες κόσμο και τώρα είναι άδεια, αλλά δεν χωράνε άλλοι πρόσφυγες. Για την ιστορία, οι υπόλοιπες χώρες που συμπληρώνουν την πιο φιλόξενη δεκάδα είναι το Ιράν, η Αιθιοπία, η Ιορδανία, η Κένυα, η Ουγκάντα, το Κονγκό και το Τσαντ.

Όσο για αυτούς που λένε ότι οι πρόσφυγες θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα είναι προφανές ότι έχουν εξοργιστική άγνοια για τα αιτήματα και τα "θέλω" των προσφύγων. Οι πρόσφυγες περπατάνε χιλιάδες χιλιόμετρα, περνάνε μέσα από ποτάμια, ανεβαίνουν βουνά και πληρώνουν απίστευτά ποσά για να φύγουν από την Ελλάδα. Όσο ήταν ανοιχτά τα βόρεια σύνορα της χώρας, οι πρόσφυγες δεν καθόταν πάνω από 4-5 ώρες στην ελληνική επικράτεια. Ξέρουν ότι η χώρα είναι σε τραγική οικονομική κατάσταση και το μόνο καλό που βρίσκουν εδώ είναι ότι δεν πέφτουν βόμβες και δεν κινδυνεύει η ζωή τους. 

Αυτά είναι τα γεγονότα, όπως προκύπτουν από τα επίσημα στοιχεία και από τις προσωπικές εμπειρίες ανθρώπων που έχουν ασχοληθεί με το θέμα. Τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες και επιχειρήματα ανθρώπων που δεν θέλουν να υπερασπιστούν τις πολιτικές απόψεις τους και ψάχνουν στήριγμα στην ελληνική εκδοχή του ναζισμού.