Τις τελευταίες μέρες οι κουβέντες με φίλους και γνωστούς θέλοντας και μη περιστρέφονται γύρω από την άμεση βαλκανοποίηση της Ελλάδας. Λίγο οι οικονομικές συνθήκες που είναι ζόρικες για τους περισσότερους, λίγο τα τελευταία ξεφτιλίκια των χριστιανοταλιμπάν που ζητούσαν να απαγορευτεί θεατρική παράσταση, λίγο η νοοτροπία ενός μεγάλο τμήματος των πολιτών, όλα οδηγούν εκεί.
Θα μου πει κάποιος τώρα, κάτσε ρε φίλε η Ελλάδα γεωγραφικά ανήκει στα Βαλκάνια, πάντα έτσι ήταν δεν μας λες κάτι καινούριο. Η ανασφάλεια που ανέκαθεν ένιωθε ο Έλληνας σχετικά με το που ανήκει είναι όντως παλιά ιστορία και βέβαια πρέπει να επισημάνουμε ότι ο Έλληνας θέλει να ανήκει κάπου γιατί μάλλον δεν τον καλύπτει η ταυτότητα του Έλληνα. Λίγο η πλούσια πνευματική κληρονομιά των αρχαίων, λίγο οι Ρωμαίοι, λίγο οι Τούρκοι, λίγο οι Φράγκοι, λίγο το "ανήκομεν εις την Δύσιν" του "εθνάρχη" Καραμανλή, λίγο η είσοδος στην ΕΟΚ και μετέπειτα στην Ευρωζώνη έμπλεξαν τα πράγματα σε επικίνδυνο βαθμό.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ελληνικό κράτος οφείλει την ίδια την ύπαρξή του στις μεγάλες δυνάμεις της εποχής (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) που βύθισαν τον μεσογειακό οθωμανικό στόλο στις 8/10/1827 και ταυτόχρονα έσωσαν ότι είχε απομείνει από την σπίθα της ελληνικής επανάστασης. Μετά από 6 χρόνια ο Ιμπραήμ έκανε οτι ήθελε στην Πελοπόννησο και χωρίς την ξένη επέμβαση η καταστροφή ήταν σίγουρη. Με το πέρασμα του χρόνου, ο Έλληνας αισθάνθηκε ανεξάρτητος και δυνατός, μέχρι να έρθουν μερικές σφαλιάρες από τους γείτονες Τούρκους (βλέπε Μικρασιατική καταστροφή), όταν έγινε φανερό ότι η χώρα είναι μία μαριονέτα, ένα προτεκτοράτο που άλλοτε είναι χρήσιμο και άλλοτε είναι άχρηστο στα χέρια των δυνατών.
Ο πλήρης, εξευτελιστικός, ολοκληρωτικός και απόλυτος έλεγχος της Ελλάδας από τους ξένους έγινε ακόμα πιο φανερός στα τελειώματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι νικητές (Αγγλία, Ρωσία, Αμερική) έπαιξαν το μέλλον της χώρας κυριολεκτικά στα χαρτιά, οι ηρωικοί αντάρτες πίστεψαν ότι δεν χωράει άλλη κατοχή, αλλά στο τέλος έπεσαν έξω όταν είδαν θεούς και δαίμονες να συνεργάζονται για να αποτρέψουν κάθε πιθανότητα πραγματικής ελευθερίας. Απο εκεί και πέρα το ελληνικό οικόπεδο πέρασε στα χέρια των Αμερικάνων, ο δυτικός τρόπος ζωής έγινε το ιδανικό lifestyle, ήρθε κάποια απατεωνίστικη καπιταλιστική οικονομική ανάπτυξη βασισμένη πλήρως στο μοντέλο της ανούσιας κατανάλωσης, το χρήμα κυκλοφορούσε παντού μέσω δανείων και η πλειοψηφία πίστεψε ότι είναι πιο κοντά από ποτέ η εποχή της "σύγκλισης με την Ευρώπη", που έλεγε και ο τιτανοτεράστιος Σημίτης.
Αυτά μέχρι την οικονομική κρίση του 2010. Τότε, ξαφνικά, οι πάντες από το "στρατόπεδο της λογικής" (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, τραπεζίτες, αναλυτές) συμφώνησαν ότι έγιναν όλα λάθος τα τελευταία 40 χρόνια, η χώρα ζει πάνω από τις δυνάμεις της, δεν είμαστε τόσο γαμάτοι όσο νομίζαμε, δεν θα γίνουμε Ευρώπη όπως πιστεύαμε και πρέπει να χάσουμε το 1/4 της οικονομίας μας, να χρεώσουμε τις επόμενες γενιές με 330 δις και να ζήσουμε με κέρματα για να βάλουμε μυαλό. Ο Έλληνας ξαναέπεσε από τα σύννεφα και ένιωσε ξανά μαλάκας. Πιο μαλάκας από ποτέ. Από τις χρυσές εποχές του Χρηματιστηρίου το καλοκαίρι του 1999, όπου έβλεπες παντού ροζέ οικονομικές εφημερίδες, μέχρι τις ουρές για μια σακούλα πορτοκάλια και δύο λάχανα ένα τσιγάρο Ευρωζώνης απόσταση. Μετά από αυτά, η στροφή στα βαλκανικά ήθη και έθιμα ήταν σίγουρη.
Μήπως όμως είμαι λίγο υπερβολικός; Μήπως η Ελλάδα βρίσκεται στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης και δεν το έχω πάρει χαμπάρι; Για να δούμε λίγο τα νούμερα και τα φαινόμενα της εποχής μας: Οι μισθοί των 300 και 400 ευρώ της σημερινής Ελλάδας είναι πολύ πιο κοντά στα 235 ευρώ της Βουλγαρίας και τα 275 ευρώ της Ρουμανίας. Ο κάθε απατεωνάκος με κοστούμι (βλέπε Σώρρας) ή με ράσο (βλέπε Κλεομένης) που θα αποκτήσει σε χρόνο ρεκόρ φανατικούς θαυμαστές είναι πολύ πιο πιθανό να βρεθεί στην Αλβανία και τη Σερβία. Ο οπαδός μιας ποδοσφαιρικής ομάδας που γίνεται πρόθυμα υπάλληλος και σπάει μία επιχείρηση που δεν έχει σχέση με τον αθλητισμό, αλλά ανήκει στον ιδιοκτήτη μιας ανταγωνιστικής ποδοσφαιρικής ομάδας έχει πλησιάσει πολύ την ηλίθια νοοτροπία του οπαδού μιας ομάδας από την Κροατία ή την Ουγγαρία. Τα μπραβιλίκια, οι προστασίες, η άνθιση της παραοικονομίας, τα ρεπορτάζ για πετυχημένα μοντέλα που αναφέρουν τα πάντα για το πετυχημένο μοντέλο εκτός από την τιμή του έχουν σφραγίδα made in Balkans φίλε αναγνώστη.
Δεν έχει σημασία τι μας λένε οι αριστεροί και δεξιοί υπηρέτες των ισχυρών, σημασία έχει το τι βλέπουμε. Όλα δείχνουν ότι το βαλκανικό ταξίδι, η νέα συναρπαστική περιπέτεια της Ελλάδας θα διαρκέσει αρκετά και θα είναι γεμάτη με έντονες στιγμές. Βάλτε τη ζώνη σας και απολαύστε τη διαδρομή...
No comments:
Post a Comment